در مدينه زن صاحب فحشى يعنى صاحب امر قبيحى بود كه در مدينه مشهوره بود، همسايه اى داشت كه هميشه به تعزيه دارى سيدالشهداء عليه السلام مشغول مى شد و روزى در نزد آن شخص مردانى چند بودند كه مرثيه مى خواندند و مى گريستند و آن شخص امر كرده بود كه براى تعزيه داران طعامى تهيه كنند. پس اين زن فاحشه را آتش ضرور شد و به مطبخ آن صاحب تعزيه داخل شد كه آتشى براى مصرف خودش ببرد . ديد كه مباشرين طعام مشغول تعزيه شده اند و آتش زير طعام خاموش شده ، پس به نوعى سعى كرد آن آتشهاى افسرده را با زحمت بسيار روشن كرد و چون زمان زيادى طول كشيد از غلبه دود كه به چشمش رسيده بود، اشك چشمش جارى شد ، چون آتش شعله ور گرديد ، قدرى آتش براى حاجتش برداشت و روانه منزل خود گرديد.

چونكه معتاد خواب بود، وقتی ظهر و هوا گرم شد مشغول خواب گردید و در عالم رؤيا ديد كه قيامت قائم شده و زبانه جهنم مشتعل گرديده و او را با زنجيرهاى آتشين مى كشند تا به جهنم ببرند و هر چه فرياد مى كند به فريادش ‍ نمى رسند و هر قدر پناه مى خواند كسى به او پناه نمى دهد و موكلين عذاب به او مى گويند : غضب خدا بر تو بادكه خدا به ما امر كرده تا تو را به قعر جهنم  بيندازيم . آن زن مى گويد: واللّه چون مرا به كنار جهنم رسانيدند آنگاه شخصى نورانى ظاهر شد و صيحه اى بر موكلين عذاب من زد و فرمود: او را رها كنيد ! عرض ‍ كردند : يابن رسول اللّه به چه سبب او را رها كنيم ؟ فرمود: اين زن داخل شده بر قومى كه تعزيه دار من بودند و آتش ايشان خاموش شده بود كه اشك از چشمش جارى شد، ايشان چون فرمايش آن شخص را شنيدند، عرض كردند : « كرامة لك يابن الشافع و السّاقى » يعنى دست از اين زن برداشته او را براى كرامت تو اى پسر شافع قيامت و ساقى كوثر رها كرديم .

پس چون خلاص شدم ، به آن شخص عرض كردم : تو كيستى که خدا با تو بر من منّت نهاد، فرمود: كه من حسين بن على عليه السلام هستم .

پس از خواب بيدار شده و پيش از تفرق ايشان به مجلسشان رفتم و خوابم را حكايت كردم ، از امر من تعجب كردند و مجدداً براى مظلوم كربلا گريه و نوحه سرايى كردند و با دست ايشان از آن عمل قبيح توبه نمود .

 

نوشته شده در سه شنبه 24 بهمن 1391برچسب:فضيلت اشك ريختن در تعزيه سيدالشهدا عليه السلام ,ساعت 13:10 توسط سید محمد حسینی| |